ΤΕΚΜΗΡΙΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ

ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Κατ’αρχήν ας λεχθεί ότι οι γείτονές μας Σκοπιανοί επικαλούνται περί τοῦ ἀντιθέτου, δηλαδή τῆς μή Ἑλληνικότητος τῆς Μακεδονίας, κυρίως, τους λόγους του Δημοσθένους, αυτό έχουν κάνει σημαία τους, ο οποίος αποκαλεί τον Φίλιππον «βάρβαρον». Αυτό, όμως, δεν είναι σοβαρά καί ισχυρά απόδειξις, διότι ως πολιτικοί αντίπαλοι ο Δημοσθένης και ο Φίλιππος (δημοκρατικός ο πρώτος, βασιλικός ο δεύτερος, αντιπαρετίθεντο, όπως συνήθως γίνεται μεταξύ πολιτικών μέχρι και σήμερον, συν το οτι, τελικώς, αναιρέθηκε αυτή η "πολιτική" κατηγορία και έγινε παραδεκτή η υπεράσπιση εκ μέρους των Μακεδόνων και απόδειξη της ελληνικότητός των. Επικαλούμεθα, λοιπόν, την ΙΣΤΟΡΙΑ με κείμενα απολύτου επιστημονικού κύρους. Παραλείπουμε γνωστές θέσεις ιστορικών, που κατά κόρον παρουσιάζονται, όπως «εστίν ούν Ελλάς και η Μακεδονία..» (Στράβωνος), τις επιγραφές (ὅλες στήν Ἑλληνική γλώσσα), το ομόθρησκον, την διάδοση της Ελληνικής γλώσσης υπό του Μ. Αλεξάνδρου και όχι κάποιας «μακεδονικής», κ.λ.π. και επισημαίνουμε κάποιες ισχυρότατες θέσεις:

Α) ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ:

1) «….οι πρόγονοι των βασιλέων Μακεδόνων κατήγοντο από τους Τημενίδες του Άργους..» (Θουκιδ.  2.99)

2) Την αυτή πληροφορία μας δίδει και ο Ηρόδοτος ότι έφυγαν από το Άργος και πήγαν στην Μακεδονία. (Ηροδότου  8.137)

3) Ενώ οι Σκοπιανοί αποκόπτουν τον Μέγα Αλέξανδρο από το Ελληνικό Έθνος, ο ίδιος ο Αλέξανδρος τους διαψεύδει, ιδού τι λέγει: «Αφού πέρασε τον Ελλήσποντο και έβλεπε την Τροία αναθυμόταν τις ηρωϊκές πράξεις και όταν κάποιος ντόπιος του είπε να του δώσει την λύρα του Πάρι απήντησε:  «Ουδόλως την έχω ανάγκη, διότι έχω αποκτήσει την λύρα του Αχιλλέως με την οποίαν εκείνος αναπαυόταν τραγουδώντας κατορθώματα ανδρών, ενώ του Πάρι η λύρα έψαλλε θηλυπρεπή ερωτικά τραγούδια». Και αφού το κείμενο αναφέρει τις σχέσεις που είχε και τις δωρεές που έκανε  σε Έλληνες ηγέτες και διανοουμένους της εποχής του (Αριστοτέλη, μουσικό Ανάξαρχο, Πύρωνα τον Ηλείο, τον Ξενοκράτη, τον Πλάτωνα) αναφέρεται και στον Διογένη και λέγει: «..αν δεν ήμουν Αλέξανδρος μακάρι να ήμουν Διογένης…τώρα όμως σκέπτομαι ως ΈΛΛΗΝ Αργεάδης (Αργείος), απόγονος του Ηρακλέους και του Περσέα να ενώσω το ΕΛΛΗΝΙΚΟ γένος με τα βαρβαρικά και να δημιουργήσω κάθε είδους δικαιοσύνη και να εξανθρωπίσω όλη τη γην και να χορέψουν οι ΈΛΛΗΝΕΣ νικητές στη Ινδία… και να κάνω το ΕΛΛΗΝΙΚΟ πολίτευμα τρόπο ζωής…».  (Πλουτάρχου, « Περί της Αλεξάνδρου Τύχης » 10).

  Σ’αυτό το κείμενο υπάρχουν πολλά στοιχεία που αποδεικνύουν την προσωπικότητα του Μ. Αλεξάνδρου, πως ήταν διαποτισμένο το είναι του και το οποίο ο ίδιος με υπερηφάνεια διεκήρυττε. Επίσης αρκετά στοιχεία όπου οι βασιλείς της Μακεδονίας  σεμνύνοντο και καυχώντο ότι είναι Αργεάδες (εκ του Άργους), επίσης  υπάρχουν στο βιβλίο «ΠΑΥΣΑΝΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΙΣ», ( βιβλίο VII (7ον) ΑΧΑΪΚΑ Κεφ. 8ον ,παρ. 8 σημ. 5, Μετάφρασις σχόλια Νικ. Παπαχατζή  Εκδόσεις «ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ   Α.Ε.»)

Β) ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

   Ερχόμεθα τώρα σε κείμενα της Αγίας Γραφής Παλαιάς και Καινής Διαθήκης:

Στο βιβλίο Α΄ Μακκαβαίων, της Παλαιάς Διαθήκης, διαβάζουμε :

1)   Ο Αντίοχος ο Επιφανής ορίσθηκε υπό του ιδίου του Αλεξάνδρου (ζώντος έτι του Αλεξάνδρου)  βασιλεύς του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ βασιλείου των Σελευκιδών.(Α΄Μακ.Α΄10).

2) Στο ίδιο βιβλίο καταγράφεται ότι ο Αλέξανδρος ο υιός του Φιλίππου εβασίλευσε στους ΕΛΛΗΝΕΣ (Α' Μακ.ΣΤ΄2).

3) Επίσης στο ίδιο βιβλίο γράφεται ότι ο Ιούδας ( πολεμάρχης των Εβραίων ) ζήτησε συμμαχία μετά των Ρωμαίων διότι εφοβείτο ότι το βασίλειο των ΕΛΛΗΝΩΝ (Σελευκιδών) θα καταλάβει την Ιουδαίαν.      (A' Μακ. Η.17.18)

4) Από το όγδοο κεφάλαιο του Δανιήλ ο Χριστιανικός κόσμος που πιστεύει στην Αγία Γραφή , αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος που δέχεται ως ιστορική πηγή την Αγία Γραφή, πληροφορούμεθα  (σε περίληψη): Εδώ περιγράφεται όραμα που είδε ο Δανιήλ το βασίλειο των Μήδων και Περσών σαν ισχυρότατο κριό που κυριαρχούσε και εμεγαλύνθη. Όμως ένας τράγος εξ Αιγών (της Μακεδονίας) με ταχύτητα αστραπής που δεν πατούσε στην γη συνέτριψε ολοσχερώς την βασιλεία του κριού (Μήδων, Περσών) και ο τράγος εμεγαλύνθη σφόδρα. Και πάνω στην μεγάλη αυτού ισχύ διεσπάσθη σε 4 κέρατα (βασίλεια). Και εζήτησε ο Δανιήλ ερμηνεία του οράματος. Και ο Γαβριήλ  εξήγησε το ανωτέρω όραμα περί Μήδων και Περσών και τον συντρίψαντα αυτούς  ότι αυτός είναι ο βασιλεύς των ΕΛΛΗΝΩΝ (ο Μ. Αλέξανδρος). (Δανιήλ κεφ.8)

5) Στην Καινή Διαθήκη ακόμα πιο ξεκάθαρα πληροφορούμεθα από τις Πράξεις των Αποστόλων στο Κεφ. ΙΖ (17). Στη Θεσσαλονίκη παρά τις ταραχές που δημιούργησαν οι Ιουδαίοι με ταραχοποιούς αγοραίους και πονηρούς άνδρας, επίστευσαν στον Χριστό πολύ πλήθος ΕΛΛΗΝΩΝ και από τις πρώτες (εκ των ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ) γυναικών ουκ ολίγαι (Πραξ. ΙΖ΄ 4).

6) Μετά δε τις ταραχές  επήγαν (ο Παύλος και ο Σίλας) στην Βέροια και εκεί επίστευσαν εκ των ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ γυναικών των ευσχημόνων (επισήμων) και ανδρών ουκ ολίγοι (ΙΖ΄12).

  Από αυτά βεβαιούμεθα ότι στην Θεσσαλονίκη, την Βέροια (και σ’ όλη  την Μακεδονία ασφαλώς) κατοικούσαν μονίμως ΕΛΛΗΝΕΣ όχι σαν περαστικοί, αλλά οι επίσημοι και οι πρώτοι των πόλεων, και γενικά ο  πληθυσμός ήταν ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ.